΄Ενας φίλος

Πριν από δύο μέρες, πρωί, εφτά και μισή, περιμένω στη διάβαση πεζών το φανάρι να γίνει πράσινο. Στο απέναντι πεζοδρόμιο μια κοπελίτσα καμιά 15αρια χρονών περιμένει κι αυτή να περάσει απέναντι.
Το φανάρι ανάβει, ξεκινάμε και ξαφνικά ένα πουλάκι ορμά προς την κοπέλα και κάνει κύκλους γύρω της, φαίνεται σαν να θέλει να καθήσει πάνω στο κεφάλι της.
Η κοπέλα τρομάζει, πατάει μια τσιρίδα και με τα χέρια προσπαθεί απεγνωσμένα να διώξει
το πουλί μακριά της.

Κάποια στιγμή το χτυπά και το πουλί πέφτει ζαλισμένο στην άσφαλτο. Όλα αυτά γίνονται μέσα σε περίπου 10“, ενώ το φανάρι γίνεται ξανά κόκκινο.
Σκύβω το πάιρνω στα χέρια μου, είναι ζαλισμένο και λαχανιασμένο,2 μηνών περίπου, η μυτούλα του είναι ελαφρώς στραβή.
Το πήρα μαζί μου στο γραφείο, του έκοψα με ένα ψαλιδάκι την μυτούλα του ίσια (μη φανταστείτε τίποτα σπουδαία πράγματα) το τάισα σουσάμι από το κουλούρι μου και ψίχουλα του έδωσα και λίγο νεράκι και μετά από ένα μισάωρο άνοιξα το παράθυρο και αφού του είπα στα γερμανικά Viel Glück ΄΄καλή τύχη΄΄ δηλαδή, το άφησα να πετάξει ελεύθερο.

Δεν πέρασε ένα μισάωρο κι ενώ έγραφα στον υπολογιστή, ακούω ένα φτερούγισμα και πριν προλάβω να καταλάβω τι γίνεται, ο σπούργος προσγειώθηκε πάνω στο κεφάλι μου.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά κάθεται συνέχεια στο κεφάλι, στον ώμο ή στα χέρια μου.
Τρώει και πίνει από το χέρι μου ακόμα και από το στόμα μου!!!
Μου τιτιβίζει συνέχεια στο αυτί και τρελαίνεται να βλέπει βιντεάκια με σπουργίτια στο youtube!!
Όπως καταλαβαίνετε, δυό μέρες τώρα δε δούλεψα καθόλου κι από το γραφείο μου πέρασαν όλοι οι συνάδελφοι να δουν το μικρό μου φίλο.

Δείτε στο βιντεάκι το πουλί να κάνει μπάνιο!!!