Αναγνώστες, Φίλοι και Περαστικοί

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Στα Ρόγκια του Γιώργου Θέμελη...


IMG_0036

Ο Γιώργος Θέμελης
γεννήθηκε το 1900 στη Σάμο και σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Το όνομά του συνδέθηκε με τη Θεσσαλονίκη, όπου εγκαταστάθηκε και έζησε ως το τέλος της ζωής του (Απρίλης του 1976). Στη Θεσσαλονίκη, άλλωστε, διαμορφώθηκε η ποιητική του προσωπικότητα, κι αυτή στάθηκε η πνευματική του πατρίδα. Ως φιλόλογος δίδαξε στο Πειραματικό Σχολείο και στα Εκπαιδευτήρια Βαλαγιάννη. Διετέλεσε Γενικός Γραματέας και Μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος από την ίδρυσή του, το 1961, και έως το 1965. Η ποιητική ιστορία του Θέμελη αρχίζει ουσιαστικά με τον πόλεμο και την κατοχή. Τότε μυήθηκε στα νεότερα ποιητικά ρεύματα από τον πρωτοποριακό κύκλο του περιοδικού «Κοχλίας», του οποίου υπήρξε τακτικός συνεργάτης.


Τον ανακάλυψα τυχαία σ΄ ένα βιβλιοπωλείο στην Θεσσαλονίκη πριν περίπου 10 χρόνια.
Είχα την τύχη να διαβάσω σαν πρώτο βιβλίο του το ΠΟΛΥΠΤΥΧΟ αυτοβιογραφικό κείμενο που αποκαλύπτει πολλές άγνωστες πτυχές του ανθρώπου αλλά και του δημιουργού Γ. Θέμελη με μια διάθεση εξομολόγητική αλλά και μ ένα λόγο που θυμίζει παραλήρημα...

Μέσα σ αυτό το κείμενο ανακάλυψα το δέσιμο του με τα Ρόγκια μια μαγευτική περιοχή του Χωριού μας των Μυτιληνιών της Σάμου, διάβασα ιστορίες, ονόματα ανθρώπων που οι απόγονοί τους ζουν ακόμα στο χωριό έχοντας τα ίδια ονόματα με τους παπούδες και τους προπαπούδες τους ακόμα και τα ίδια χούγια... Ο Επαμεινώνδας... Ο Γιάννης ο Χονδρογιάννης.. Ο παπά -Λουκάς... Ο Γκουμαλάτσος... Ψυχές ζωντανές αθάνατες που μόνο στην Ασκητική του Καζαντζάκη έχω ξανασυναντήσει...

IMG_0033

"Και μια φορά, ένα Πάσχα που το γιορτάσαμε στα Ρόγκια όλοι από τους συνοικισμούς και τα καλύβια γύρω στο εξωκκλήσι της Παναγίας των Εσοδείων, ανεβήκαμε με τον παππού, τον όρθρο μετά την Ανάσταση, στο μύλο κι αμολήσαμε τη φτερωτή...Από τη θάλασσα ερχόταν ένα μελτέμι φρέσκο, ευωδάτο μύρα κι άρμη και φούσκωνε τους φλόκκους, φούσκωνε του παππού τη φουφούλα και γυρνούσε ο μύλος γύρους πολλούς μεθυσμένος κι ήταν μπρατσέρα ο μύλος και σκαμπανέβαζε... κι η καρδιά του παππού κι η καρδιά μου πετούσαν... ΄΄Όρτσα... Μάινα τη μπούμα!...΄΄ φώναξε ο παππούς μαζεύοντας τη φουσκωμένη φουφούλα!...
΄΄ Ο παππούς σου πάει, τελειώθηκε....΄΄, μου πε, θυμούμαι, ο θείος μου ο καθηγητής απ΄τη χώρα σαν είδε το μύλο... "



IMG_0028

"Μπρος μου προβάλλει η παιδική μορφή του. Τετραπέρατος μέσα στην αναπηρία του. Ξεχώριζε, έστεκε πάνω απ΄όλους. Παίζαμε ΄΄τα ψάρια΄΄ στην αυλή του σπιτιού μας όλο το τσούρμο της γειτονιάς κι ο Γιάννης Χοντρογιάννης, ένας γερός παίδαρος ως εκεί πάνω, έπιασε να κάμει κουμάντο, να μοιράσει τους ρόλους: ΄΄ συ, θα ΄σαι το... κι εσύ το ...΄΄ και τον Επαμεινώνδα τον όρισε ΄΄κοκοβιό΄΄ . ΄΄Λάθος!΄΄, απάντησε εκείνος: ΄΄ Εγώ είμαι το χελιδονόψαρο. Έχω φτερά και πετώ!΄΄ κόκκαλο ο Χοντρογιάννης. "



IMG_0022


IMG_0020

"Τ΄όραμα του Κλέαρχου με αλαφρώνει, με έλκει και πάω μαζί του ολάκερο καλοκαίρι στα Ρόγκια. Πέρα απ΄το λόφο με τον ανεμόμυλο του παππού κυλά ο ποταμός. Βοθάνια μεγάλα κι απάνω τους οι κισσοί τυλίγουν τους κλώνους απ΄τα πλατάνια, τα σμίγουν σε πράσινες αψίδες. Λογής κολεόπτερα ανεμίζουν στο φως και κάτω ανεμίζουν οι καταρράκτες. Στη μοναξιά του ίσκιου που τη διασκίζουν αχτίδες σκύβουμε πάνω στο νερό και τα μάτια μας γεμίζουν αστραψιές διαθλάσεων, φτερά και ψάρια. "


IMG_0017

O Καρβούνης


IMG_0013

Το Θεοποίητο

7 σχόλια:

Ξανθή είπε...

Όπως πάντα πάντρεψες υπέροχα το λόγο με την εικόνα!!
Καλό βράδυ και Χρόνια πολλά στη Βένια για τη σημερινή μέρα!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:))))))

ΤΕΛΕΙΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!!!!!

Artanis είπε...

Ωραίες εικόνες, και τα κείμενα πολύ ταιριαστά στον όμορφο τόπο σας...
Πω, πω, πατρίδα, μου έλειψε...

Giorgos Varvakis είπε...

Υπέροχες φωτογραφίες παρέα μ' ένα ταξιδιάρικο, "αλάνικο" ζωντανό κείμενο!!
Φαντάζομαι τις αντιδράσεις σου, όταν διάβασες για πρώτη φορά αυτά τα κομμάτια!
Μπράβο ρε φίλε, πολύ όμορφο για ξεκίνημα εβδομάδας :)
Φιλιά στο σπίτι!!
Όλα καλά;;
Καλημέρα

skapetis είπε...

Ρε φίλε Νίκο τι ποίηση ειν΄ αυτή(εικόνα και λόγος)... σήμερα κατάλαβα για τα καλά, γιατί δεν βλέπεις την ώρα να γυρίσεις. Νάσαι καλά μου έφτιαξες τη διάθεση. Χαιρετισμούς στη Βένια και με το καλό ρε παιδιά.

Ανώνυμος είπε...

Στα Ρόγκια μένουν ακόμη η γιαγιά κι ο παππούς μου, κι εκεί μεγάλωσα κι εγώ, σ' ένα καλύβι στη μέση του πουθενά, μαζί με μερικές κότες, λίγες κατσίκες, δυο σκυλιά και άπειρες γάτες.
Τα Ρόγκια καίγονται σήμερα...

Benikos place είπε...

Ελπίζω ναναι καλά οι ανθρωποι, η φωτια πέρασε το Γιαννο και παει καζανια, μάλλον θα παυουμε τα ιδια μετο 2000.καλο μας κουραγιο.