Μανήτες κουμαρένιες ή αλλιως Lactarius deliciosus

Ένας απίθανος μεζές που μας δίνει σχεδόν πάντα απλόχερα η φιλόξενη σαμιώτικη γη.

Οι γνωστές στη Σάμο κουμαρένιες μανίτες, φυτρώνουν κάτω από κουμαριές και πευκοβελόνες από Οκτώβρη μέχρι και Γενάρη, για να φυτρώσουν χρειάζονται υγρασία και ήλιο.
Από μαθητής του δημοτικού περίμενα να σχολάσω για να ξαμοληθώ στο κοντινό δασάκι για να βρω και να τηγανίσω το πεντανόστιμο αυτό μεζεδάκι.

Θέλει βέβαια κάποια προσοχή, μιας και υπάρχει ένα άλλο είδος που είναι τοξικό και μοιάζουν μεταξύ τους.


Γι’ αυτό μη φάτε ποτέ αν δεν έχετε μαζί σας κάποιον που ξέρει.

Στο σπίτι μας το τρώμε με τρείς τρόπους:


Αφού τις καθαρίσουμε προσεκτικά και αφαιρέσουμε τα κοτσανάκια, μπορούμε να τις αλευρώσουμε και να τις τηγανίσουμε σε καυτό λάδι στο τηγάνι η φριτέζα όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες.

Οι συγκεκριμένες μανίτες πού βλέπετε είναι χτεσινές. Κατάφερα να τις βρω σε μια λαϊκή εδώ στο Βερολίνο μετά από πολύ ψάξιμο. Φυτρώνουν και δω αλλά αρκετά σπάνια και δεν έχουν την πικάντικη νοστιμιά που έχουν οι Σαμιώτικες.

Τα κοτσανάκια τα σοτάρουμε ελαφρά με λίγο ελαιόλαδο και αφού προσθέσουμε αλάτι, ρίγανη από το Μπάλο φυσικά και πιπεράκι, σβήνουμε με λίγη Σάμαινα, προσθέτουμε μια μεγάλη ντοματούλα τριμμένη και το αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά να πιεί το ζουμάκι του.

Ο τρίτος τρόπος είναι εξίσου απλός: τις ψήνουμε με λίγο αλατάκι στα κάρβουνα.

Στη υγειά μας λοιπόν και πάντα με νόστιμους μεζέδες!


Αφιερώνω την ανάρτηση στ αγόρια μου πού σήμερα γίνονται 3 μηνών!! και στη μαμά τους, που τα προσέχει τόσο πολύ!!!