Το θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια, ένα περιέργο μαρμάρινο πηγάδι πλαισιωμένο από δυό χτιστές κολώνες. Δίπλα στον αμαξιτό δρόμο προς το Ηραίον περνάει απαρατήρητο σχεδόν από όλους.
Το χαρακτηριστικό του που εμένα μου κέντριζε τη φαντασία ήταν τα βαθιά αυλάκια χαραγμένα στο μάρμαρο από τα σχοινιά που οι άνθρωποι εκατοντάδες;χιλιάδες; χρόνια τραβούσαν με δύναμη για να ανεβάσουν στη επιφάνεια το πολύτιμο νερό.
Είναι παρατημένο και απ όσο μπορώ να θυμάμαι έχει φθαρεί αρκετά από τις καιρικές συνθήκες τα τελευταία χρόνια. Δε γνώριζω βεβαία τι θα μπορούσε να γίνει από την πλευρά της αρχαιολογικής έρευνας όμως λίγο ευπρεπισμός του χώρου και ίσως μια ταμπελίτσα για τους τουρίστες με κάποιες σχετικές πληροφορίες δεν θα΄ταν άσχημη ιδέα...
Υπάρχει και κάτι ακόμη : Το πηγάδι έπαψε να χρησιμοποιείται την κατοχή μετά από ένα σαμποτάζ της αντίστασης κατά των Γερμανών, έτσι λένε κάποιες φήμες που άκουσα από κάποιους παπούδες όταν ήμουνα μικρός. Μάλιστα ένας είχε πει πως ίσως εκεί μέσα να πέταξαν οι αντάρτες τους νεκρούς γερμανούς αξιωματικούς μετά το σαμποτάζ.
Δε γνωρίζω αν ιστορικά συνέβη κάτι παρόμοιο ώστε να δηκαιολογεί παρόμοιες φήμες.
Όπως και νάναι το πηγάδι αυτό αξίζει να προσεχτεί από τους υπεύθυνους λίγο παραπάνω.